Trzy słowa - 16.07

16.07

 Krakowiak: Dojechaliśmy. Tu są piętrowe łóżka! Wojtek przegrał, śpi na dole.

 VolleyMaja: Biedaczek, ucałuj go ode mnie.

 Krakowiak: Fujjj. Nie będę całował jego umorusanej czekoladą (chyba?) gęby. Co u ciebie?

 VolleyMaja: Dalej noga w gipsie ale jadę na wizytę za parę dni to może zdejmą.

 Krakowiak: Super , będziesz free!

 VolleyMaja: Chyba nie do końca bo w stabilizator wsadzą, ale zawsze to postęp. Jak mój ojciec?

 Krakowiak: Na wieczór zapowiedział przebieżkę po plaży. Jak babcia?

 VolleyMaja: Na jutro zapowiedziała powidła.

 Krakowiak: mniammmm...

 VolleyMaja: To ruszaj tyłek i pomóż mi wyciągać pestki!

 Krakowiak: Tyłkiem już ruszam, pestek w zasięgu wzroku brak :P Spadam trener wzywa. Pa.

 VolleyMaja: Pa.

        Marcin wyłączył gg w telefonie. Dobrze, że tu jest wi -fi, pomyślał. Nie zje mi karty w tempie ekspresowym. Mieli zakaz brania laptopów. Co do telefonów obostrzeń nie było. Jednak bezprzewodowy net stanowił w tym momencie błogosławieństwo. Z uśmiechem wyciągnął się na fotelu.

–  Gadałeś z Magdą? – Wojtek wygramolił się z szafy, gdzie układał ciuchy.

–  Taa. A co? – Marcin zmarszczył brwi i popatrzył na kumpla.

–  Niby nic. W porządku u niej?  – Wojtek dalej pytał.

–  No właśnie, jak ona się ma, po tej całej sprawie z Igorem? –  Dołączył do nich Sebastian, rozwalając się na drugim fotelu.

–  A co wy tacy ciekawscy? –  Marcin stał się czujny.

– Bo nam nie wypada pytać, a tobie powie, jak jest naprawdę. Pozbierała się, jest już ogarnięta? –  Dopytywał Wojtek.

–  Wiem, że  z nim rozmawiała, bo się wycierał nią. Niby, że to co go w domu nie ma to siedzi u niej, a nie z Julitą. Nie płacze i nie gada non stop o Igorze. 

–  To dobrze –  Wojtek i Sebastian powiedzieli równocześnie i spojrzeli na siebie.

–  Jak to dobrze? Panowie co jest?

–  Tak sobie pomyślałem, że od czasu jak Igor ją zostawił już minęło. Zawsze mi się podobała. Spróbuję startować do niej. –  Wojtek śmiało popatrzył Marcinowi w oczy.

–  Nie koleś, ja będę do niej uderzał – oświadczył Sebastian.

–  A uderzcie siebie na wzajem, w te puste czerepy najlepiej! –  Marcin zerwał się z fotela i energicznym krokiem wyszedł z pokoju na zbiórkę.

Kumple popatrzyli za nim zdziwieni. Sebastian ręką namalował  kółko na środku czoła. Wojtek wzruszył ramionami i podążyli za Krakowskim.

Hej, wiem, krótko. Całe Trzy słowa są tak pisane. Jutro lub w niedzielę postaram się wrzucić kolejny dzień z życia Magdy i Marcina :) Miłego czytania.