Trzy słowa - 01.08

01.08.

Jechały z Beatą do centrum handlowego na zakupy. Magda siedziała przygaszona i milcząca.

– Kuzynka, co jest? –  Rzuciła blondynka.

–  Zła jestem. Na siebie i ciebie.

–  A co ja takiego zrobiłam? – Obronnym tonem zapytała Beata.

–  Nabiłaś mi głowę bzdurami. Mrzonkami o Marcinie. Tymczasem on na ognisku świetnie bawił się z jakąś Karoliną. I nawet się z nią umówił, że do niej pojedzie. A ja sobie, z kilku jego słów, stworzyłam jakąś idiotyczną teorię.

–  Moment. Czy ja powiedziałam Magda, że on chce z tobą być? Nie. Ja tylko przedstawiłam ci dwie możliwe opcje.  A ty wybrałaś tą , która ci była bliższa. Więc jedno jest pewne. Dla ciebie Marcin to nie tylko kumpel. A wściekła jesteś nie na mnie, tylko na siebie, bo nie odkryłaś tego wcześniej. Wdałaś się w ponowne układy z Igorem, Marcin poczuł się urażony, pokłóciliście się. Do tego postanowił dobrze bawić się pod koniec obozu. Wolno mu było dziewczyno. Nic sobie nie deklarowaliście, w przeciwieństwie do ciebie i Igora. To ty wybierasz...

– Tutaj jest wolne, zaparkuj. Chodźmy na kawę. –  Zakończyła temat Magda.

Wyszły z auta na zalany żarem parking. Nie odzywając się do siebie skierowały się w stronę galerii. Z ulgą powitały chłód wewnątrz.

–  To nie Igor? –  Zapytała Beti wskazując stoliki wewnątrz „Raju kawy”

Magda zatrzymała się przed wejściem do kawiarni. W środku faktycznie siedział jej eks z Julitą. Ona mówiła trzymając swoją dłoń na jego, on uważnie słuchał. Po chwili nachylił się i ją mocno pocałował.

–  Pójdziemy najpierw do księgarni. – Magda powoli odwróciła się na kulach i ruszyła przed siebie. – Kawa zaczeka.

–  Tak to zostawisz? –  Beata zastąpiła jej drogę.

–  Tak. Beti, właśnie sobie uświadomiłam, że mnie to nie rusza. –  Mina kuzynki była pełna niedowierzania. – Nie ruszyło mnie Beata. Serio. Sam Igor powiedział, że ta dziewczyna jest jak tornado. Zasysa wszystko. Zassała i jego. A mnie nie chce się go ratować. Nie mam na to ochoty. To koniec. Wiesz, nie ma czego ratować, bo od dawna nie było już co. Chyba nawet to wiedziałam gdzieś tam w głębi duszy.

–  Czasami jesteś za mądra Magda. –  Blondynka ruszyła z nią w stronę księgarni.

Witam, wiem - obiecywałam notki co 2, 3 dni...nie wyszło. Przepraszam. Nie obiecuje poprawy. Nie chcę znowu nie dotrzymać terminu :) Może bardziej realne będzie raz w tygodniu, tym bardziej, że długością posty nie rzucają na kolana.